เมื่ออ้ายมาทีไร น้องใจหมอง
อ้ายช่ำชองเรื่องกลอนอักษรศิลป์
ใช้คารมนักฆ่าเป็นอาจิณ
น้องจึงรินน้ำตาอุราตรม
หลายวันอ้ายหายหน้า ไม่มาใกล้
น้องดีใจ สดชื่น ไร้ขื่นขม
บ่มีอ้ายพูดจาให้ระทม
น้องอารมณ์แจ่มหนอ อ้ายบ่มา
ขอร้องอ้าย โปรดอย่ากลับมาอีก
น้องเบื่อหลีกหลบอ้าย มือซ้าย-ขวา
อ้ายเขียนบทกลอนนั้นสุดพรรณนา
จนน้ำตาเรี่ยรายอยู่หลายคน
วันนี้อ้ายวอนคำให้ขำกลิ้ง
น้องแทบวิ่งหนีไปด้วยใจหม่น
นึกว่าวิญญาณอ้ายเวียนว่ายวน
น้องทุกข์ทนอีกคราอ้ายมาเยือน!ฯ
อริญชย์
๒๔/๗/๒๕๕๕
ปล.แซวเล่นขำ ๆ นะท่าน โปรดอย่าถือสา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
