อยู่เมืองหลวงมันวายวุ่นคนจุ้นจ้าน
มีห้างร้านตึกใหญ่ใจสับสน
ทั้งอุกชิงวิ่งราวหนีความจน
ทั้งหลายหลากมากล้นคนตกงาน
ทั้งจี้ปล้นคนเข่นฆ่าดูน่าเบื่อ
มิช่วยเหลือเจือจุนหนุนลูกหลาน
อยู่เหมือนคนโดดเดี่ยวเที่ยวสำราญ
คนข้างบ้านไม่รู้จักไม่ทักทาย
สังคมคนในเมืองเห็นเป็นเช่นนี้
ขอหลีกลี้หนีห่างจากจางหาย
คิดผิดไหมขอห่างไกลความวุ่นวาย
ถึงจะตายอยู่ป่าเขาสำเนาไพร
ขึ้นเขาย้อยตั้งสำนักบำเพ็ญตบะ
ยอมสละทรัพย์สินดินหลายไร่
ขออยู่อย่างแบบพอเพียงเลี่ยงเมืองไกล
ฟังเสียงไก่ เสียงนกร้อง ..ก้องพนา
ริน ดอนบูรพา
๒๔ ก.ค. ๕๕
มีห้างร้านตึกใหญ่ใจสับสน
ทั้งอุกชิงวิ่งราวหนีความจน
ทั้งหลายหลากมากล้นคนตกงาน
ทั้งจี้ปล้นคนเข่นฆ่าดูน่าเบื่อ
มิช่วยเหลือเจือจุนหนุนลูกหลาน
อยู่เหมือนคนโดดเดี่ยวเที่ยวสำราญ
คนข้างบ้านไม่รู้จักไม่ทักทาย
สังคมคนในเมืองเห็นเป็นเช่นนี้
ขอหลีกลี้หนีห่างจากจางหาย
คิดผิดไหมขอห่างไกลความวุ่นวาย
ถึงจะตายอยู่ป่าเขาสำเนาไพร
ขึ้นเขาย้อยตั้งสำนักบำเพ็ญตบะ
ยอมสละทรัพย์สินดินหลายไร่
ขออยู่อย่างแบบพอเพียงเลี่ยงเมืองไกล
ฟังเสียงไก่ เสียงนกร้อง ..ก้องพนา
ริน ดอนบูรพา
๒๔ ก.ค. ๕๕