ในค่ำคืนที่เม็ดฝนหล่นจากฟ้า
มีเพียงฉันนั่งสบตากับความเหงา
ณ ที่นี่กลิ่นความรักกลับบางเบา
คอยรุมเร้า เย้าใจให้ทุกข์ทน
เฝ้าตามหาใครจะมาเติมเต็มให้
กลางค่ำคืนไร้แสงไฟดวงใจหม่น
เฝ้าตามหาด้วยศรัทธาว่ามากล้น
จะต้องค้นพบสักคนในคำนึง
ไม่รู้เธออยู่แห่งไหน โลกใบนี้
ดูกว้างใหญ่เกินกว่าที่จะคาดถึง
ช่วงขณะในระยะของรำพึง
เธอยังเป็นเพียงหนึ่งซึ้งเรื่อยมา
ไม่รู้เธอเป็นอย่างไร ในมองเห็น
อาจเป็นเช่นหมอกควันที่ดูพร่า
เพียงวูบหนึ่งซึ่งหวานไหวในสายตา
กลับพบว่าว่างเปล่าราวสายลม
Design with love”