ครวญซ้ำแล้วซ้ำเล่า...ใครเขาคิด
เพ่งพินิจรู้หมดความสดใส
อารมณ์กลอนอ้อนออดใช่สอดนัย
มิมีใครปัญญาอ่อนแต่ก่อนมา
สุ..อักษรวอนสาส์นเป็นกานท์ซื่อ
ใครจะบื้อทำจริตคิดอิจฉา
ตีสองหน้าสองคำจำนรรจา
ให้พาราลือร่ำสองค่ำวัน
บรรยากาศน้ำเน่า..เม้าส์ไปทั่ว
เขียนเรื่องมั่วลีลาราคาฝัน
น่าสงสารบานบุรีตะบี้ตะบัน
คุณสุ..ต้องยืนยันอีกพันกลอน
(ต้องการเตือนทางอ้อมว่า..."อ่านกลอนแล้วอย่าเรื่องมาก" อย่าคิดนอกเรื่องแล้วนำไปเมาส์กันต่อๆ..จนเลยเถิดครับ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
