เมื่อสิ่งมีชีวิตเล็กเล็กก่อเกิดขึ้นบนโลก เราเรียกตัวเองว่ามนุษย์
และเรียกสิ่งที่ไม่ใช่พวกเดียวกับเราว่า เป็นสัตว์ สัตว์ประเภทต่างๆ
และเราเลือกที่จะกินมัน กินเพื่อประทังชีวิตของพวกเรา
มันไม่ต่างกับสัตว์ที่กินเนื้อ ที่จะไล่ล่าและกินสัตว์ที่ตัวเล็กกว่า
ปลาใหญ่กินปลาเล็ก สัตว์ใหญ่กินสัตว์เล็ก
ในห่วงโซ่อาหาร มนุษย์อยู่บนสุด เพราะฉลาดกว่า และกินไม่เลือก
แต่ใช่ว่ามนุษย์ในโลกทุกคน จะมีความสุขกับการได้กิน
มีเด็กและผู้ใหญ่หลายล้านคน ตายเพราะไม่มีอะไรจะกิน มันเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร
ในโลกที่แสนวิไล ความเจริญเข้าถึง เรามีน้ำมัน มีรถ มีเครื่องบิน มีการศึกษา อินเตอร์เน็ต มีตึกสูงใหญ่
แต่มันไม่ได้ช่วยอะไร ที่จะทำให้มนุษย์มีจิตใจสูงขึ้นกว่าแต่ก่อน สูงกว่าตอนที่เราได้ถือกำเนินมาพร้อมกับสัตว์ต่างๆพวกนั้น
ตอนนี้เราไม่ต้องไล่ล่า แค่ทำอย่างไรก็ได้ เพื่อให้ได้เงินมา ซื้ออาหารพวกนั้น เพื่อที่ชีวิตจะได้อยู่รอดไปวันๆ
และสนองตันหาของแต่ละคนด้วยความอยากทั้งหลาย
ทรัพยากรของโลกกำลังจะหมดไป เพราะฝีมือ หรือการเห็นแก่ตัวของมนุษย์
แต่สัตว์หรือมนุษย์ที่ด้อยกว่า กำลังจะสูญพันธุ์ และตายไปอย่างช้าๆ
และมันคงมีสักวัน ที่โลกใบนี้ จะไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่เลย
ตราบใดที่ความต้องการ ไม่มีที่สิ้นสุด
bluesky
(ด้วยแรงบันดาลใจจากหัวข้อ ภาพ และเพลงประกอบ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
