หรือว่าเราคิดมากไป
ก็มีบ้าง บางที ที่พลั้งเผลอ
มีเออเร่อ เบลอบ้าง ไม่สร้างสม
แต่ก็ใช่ จะเห็น เป็นอารมณ์
ก็แค่งม เข็มบ้าง เป็นบางครา
ไม่ถึงกับ ซีเรียส เครียดเกินเหตุ
มีขอบเขต ให้ตน พ้นตัณหา
ตัวของใคร ใครเขา ก็ต้องพา
ความคิดหา มาเพิ่ม เติมใส่ใจ
ไม่ใช่แนะ ทางให้ เขาไม่ตอบ
มาหน้างอบ หน้าง้ำ ทำอ่อนไหว
การทำดี มันออก จากข้างใน
แล้วใครใคร เขาจะเห็น เป็นแสงเทียน(เอง)
เราก็บ่น เรื่อยไป เป็นยัยแก่
แต่ก็แค่ ระบาย หายปวดเศียร
เก็บไว้นาน พาลพา ให้อาเจียน
ก็แค่เปลี่ยน มุมมอง ของตัวเอง
คิดมากไป พาตัว ให้มัวหมอง
ทำลำพอง คำคม เที่ยวข่มเหง
สุภาพชน ต้องให้ ใจกันเอง
ไม่ควรเบ่ง คำมา เข้าหาตัว
มันก็แค่ ความคิด ที่ติดขัด
ไม่จำกัด เรื่องใด ให้ปวดหัว
อย่าเอาเรื่อง ของใคร มาพันพัว
แค่ทำตัว ง่ายง่าย นายตัวเอง..
หนามเตย 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
