มีบางสิ่ง บางอย่าง คอยขวางกั้น
แต่ใจนั้น มั่นหมาย ดังใฝ่ขอ
ทุกทิวา วาดวาง หวังเคลียคลอ
ไม่เคยท้อ พ้อคำ เพื่อซ้ำเติม
ที่จำต้อง มองผ่าน แม้รานร้าว
ด้วยเรื่องราว ด่างพร้อย เป็นรอยเสริม
ยังรอวัน หันหน้า มาเหมือนเดิม
รอวันเริ่ม ต้นใหม่ ด้วยใจรัก
กราบขอโทษ คนดี ที่จำห่าง
สุดอ้างว้าง หทัย ได้ประจักษ์
ดวงฤดี พลีตอบ มอบความภักดิ์
แต่จำหักใจลา แม้นอาลัย
เราเหมือนคนห่างกัน ในวันนี้
รอวันที่ หวนคืน ยื่นสดใส
สะสางเรื่อง เคืองขุ่น ที่วุ่นใจ
จะกลับไป เคียงขวัญ ขอสัญญา
“สุนันยา”
แค่ม่านหมอกเท่านั้นขึงกั้นขวาง
อวลกลิ่นจางเนื้อนวลอวลนาสา
แค่ใกล้ใกล้ใจเต้นเห็นทันตา
คิดถึงหน้าประจำทุกค่ำคืน
คำว่ากล้าถูกกลบต้องหลบซ่อน
ทนรุ่มร้อนนอนนั่งทั้งหลับตื่น
เคยส่งกลอนเห่กล่อมล้อมขวัญยืน
หวังเธอชื่นในฝันเท่านั้นพอ..
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
