มีบางวรรคที่คำลงไปเป็น 9 คำ บางวรรคมีสัมผัสในก็ดูจะครบดีค่ะ แต่บางวรรคคิดไม่ออกก็เลยไม่มี (แหะๆ)
ยามพี่อ้อนบอกรักข้าช้ำจิต ยามพี่ชิดเชยใกล้ให้คำหวาน
ยามพี่กอดโลมเล้าเยาวมาลย์ ใจข้าแหลกแตกรานปานธุลี
ประหนึ่งพี่ลงมีดกรีดใจข้า ให้ดาวดิ้นสิ้นชีวาในครานี้
กดแล้วซ้ำกระหน่ำแยกแตกชีวี มิหมายมีชีพกลับให้ดับไป
ฤาก่อเวรยิ่งใหญ่ในชาตินี้ ฤากรรมมีพัดมาแต่หนไหน
ฤาเหตุที่พี่สิ้นกลิ่นยาใจ เพียงสมดังที่ว่าไว้น้ำใจชาย
คำบุรุษสุดล้ำน้ำคำหวาน กระซิบหว่านหวานรักยามสมหมาย
เฝ้าพะนอพ้อชมมิรู้วาย ยามรักกลายกลับขมระทมใจ
ไม่มีแล้วดวงแก้วที่แสนรัก ที่เคยหวานหาญหักแลผลักไส
สิ้นสวาทขาดแล้วรักสิ้นใย เสน่ห์ไร้ใจช้ำย้ำให้ตรม
จำตัดเยื่อตัดใยสายสวาท จะตัดขาดจากรักอันขื่นขม
จะลบภาพทรงจำคำเล่ห์ลม จึงปลดปมบ่วงรักแล้วหักใจ
มี 8 คำบ้าง 9 คำบ้าง สัมผัสในมีบ้างไม่มีบ้าง.. มันใช้ได้หรือเปล่าคะ?
อีกอย่าง.. สงสัยเรื่องการย่อหน้าค่ะ
ควรจะย่อหน้าเมื่อขึ้นบทใหม่แต่ละบทไปเลย หรือย่อหน้าเมื่อเนื้อหาเป็นกลุ่มใหม่คะ?
กลอนข้างบนนี้ลองย่อแบบจัดกลุ่มค่ะ (ไม่รู้เรียกยังไงเหมือนกัน)
รบกวนด้วยค่ะ ^^
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
