มิใช่..จะเป็นเรา ยากจะเอาตัวเสนอ
ร่ำไรเมื่อได้เจอ เป็นเพียงภาพในคราบลวง
มากมิตรประชิดรัก เธอทายทักเพียงบางช่วง
ฝากวอนดั่งกลอนกลวง ไร้มนตราจะมาเคียง
บทเพลงที่เคยพร่ำ ก็คราคร่ำในน้ำเสียง
คนเชยเผยสำเนียง ฤๅจะซึ้งถึงหมื่นไมล์
ก้าวแรกฯ..ของคืนนี้ เธอยังมีฉันอยู่ไหม?
ช่วยถามความในใจ "วอนฝาก"ใคร?...เนื้อนัยกลอน
ขืนตู่..รู้ว่าพลาด ด้วยขยาดเชิงอักษร
ชะตาไม่อาทร แค่เมียงมอง กับ ลองใจ
(ไปแล้ววววค่ะ..จะเดินทางไกลตอนนี้แล้ว...เที่ยงคืน..จะแวะมาดูคำตอบขอรับ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
