แม้นผ้าห่มพรมพันหลายชั้นผืน
ไม่อุ่นชื่นรื่นจิตพิศวง
เท่าอุ่นเนื้อเมื่อแนบแอบอนงค์
ยากลืมลงปลงใจไม่อาวรณ์
อันตัวพี่นี้ยาใดก็ไม่สร่าง
ด้วยโรคร้างห่างทรวงดวงสมร
เพียงทรามวัยให้เคียงนางไม่จางจร
คอยฉะอ้อนป้อนรักจักหายพลัน
ขอเป็นเพื่อนเหมือนเราเป็นเจ้าของ
แอบจับจองปองใจแนบในฝัน
ขอที่หนึ่งพึงเห็นเป็นสำคัญ
เกลอเช่นฉันนั้นอยู่หน้าบรรดามี...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
