กี่พร่างพราว?..ดาวพร้อมจะล้อมรัก
หมายพิงพักต่อเชื่อมให้เอื้อมสอย
หนึ่งที่หวัง..ถึงคราวเป็นดาวลอย
เฝ้าสำออยตามครวญ...แค่จวนเจียน
มิเด่นหล้าคว้าไขว่..ดั่งใครอื่น
จำขมขื่นอักษรา..ยกมาเขียน
คืนที่เพ็ญเร้นหลบกลับพบเซียน
ต่างก็เพียรตอแย..เหลือบแลตา
เร่งฝีมือตามต่อ..ก็ใช่หนึ่ง
สุดก้ำกึ่งบังอาจปรารถนา
คืนที่ดาวพราวส่องท้องนภา
ไกลลับตา..รามือ..ไม่ดื้อดึง
หมายพิงพักต่อเชื่อมให้เอื้อมสอย
หนึ่งที่หวัง..ถึงคราวเป็นดาวลอย
เฝ้าสำออยตามครวญ...แค่จวนเจียน
มิเด่นหล้าคว้าไขว่..ดั่งใครอื่น
จำขมขื่นอักษรา..ยกมาเขียน
คืนที่เพ็ญเร้นหลบกลับพบเซียน
ต่างก็เพียรตอแย..เหลือบแลตา
เร่งฝีมือตามต่อ..ก็ใช่หนึ่ง
สุดก้ำกึ่งบังอาจปรารถนา
คืนที่ดาวพราวส่องท้องนภา
ไกลลับตา..รามือ..ไม่ดื้อดึง
อาจบางทีมีบ้าง..บางคืนค่ำ
ดาราร่ำพร่ำพะวงส่งมาถึง
คำออดอ้อน,วอน-พ้อ,พอรำพึง
คนเดินดินคนหนึ่งจึงยินยล
จึงเหม่อมองท้องฟ้าที่ล้าริบ
คำกระซิบอ่อนแรงแสงสับสน
ในคืนเพ็ญเด่นอร่ามกว่างามตน
ผู้คนต่างหมายยลเพียงเดือนงาม
เถิด.คงอยู่รู้แสงแห่งประทีป
มิต้องถีบตนเทียบไปเปรียบข้าม
เพียงกระพริบริบรี่พอดีงาม
ส่งใจตามปลอบดาวที่ราวฟ้า
ก้าวแรกฯ...
ดาราร่ำพร่ำพะวงส่งมาถึง
คำออดอ้อน,วอน-พ้อ,พอรำพึง
คนเดินดินคนหนึ่งจึงยินยล
จึงเหม่อมองท้องฟ้าที่ล้าริบ
คำกระซิบอ่อนแรงแสงสับสน
ในคืนเพ็ญเด่นอร่ามกว่างามตน
ผู้คนต่างหมายยลเพียงเดือนงาม
เถิด.คงอยู่รู้แสงแห่งประทีป
มิต้องถีบตนเทียบไปเปรียบข้าม
เพียงกระพริบริบรี่พอดีงาม
ส่งใจตามปลอบดาวที่ราวฟ้า
ก้าวแรกฯ...