อดีตครั้งยังเล็กเป็นเด็กน้อย
ทุยเจ้าลอยข้ามคลองข้ามสองฝั่ง
ต้องรีบปีนขี่ทุยลุยระวัง
พวกเรานั่งหลังทุยลุยข้ามคลอง
สนุกนักรักบ้านนาเมื่อคราเด็ก
แม้ยังเล็กจำมั่นวันไร้หมอง
ช่างสนุกสุขล้ำแม้น้ำนอง
ก็ยังปองเล่นน้ำจนค่ำเย็น
ไปเลี้ยงควายท้ายทุ่งไม่ยุ่งยาก
สนุกมากหัวใจไม่ทุกข์เข็ญ
แม้จะจนข้นแค้นแสนลำเค็ญ
ก็รักเป็นเด็กสาวลูกชาวนา
เพราะมีควายเป็นเหมือนเพื่อนรักมาก
จะข้ามฟากข้ามฝั่งนั่งไม่ว่า
ทุยก็เหมือนเพื่อนดีร่วมชีวา
พอโตมาอนาถขาดชายแล
๑เรยา๑
ขออนุญาตปรับสำนวนกลอน เป็นกลอน ๔ เน้อ คุณเรย่า
เมื่อครั้งยังเล็ก
กลอน ๔
เมื่อครั้งยังเล็ก…….เป็นเด็กตัวน้อย
ขี่เจ้าทุยคอย………ข้ามลอยสองฝั่ง
ต้องรีบปีนลุย……..ขี่ทุยระวัง
พวกเรานั่งหลัง……ทุยยังลุยคลอง
สนุกสนาน………..บ้านนาป่าเขา
เป็นวัยของเรา…….ไม่เศร้าหม่นหมอง
ช่างแสนสุขล้น……ยามชลเจิ่งนอง
และก็ยังปอง……….เล่นคลองน้ำเย็น
ไปเลี้ยงควายนั้น….ใฝ่ฝันทุ่งหญ้า
ร้องเพลงเริงร่า…….ทุกคราวิ่งเล่น
แม้จะจนแค้น………สุดแสนลำเค็ญ
ก็รักจะเป็น………….ลูกเช่นชาวนา
เพราะควายเสมือน…เป็นเพื่อนรักมาก
ยามนั่งข้ามฟาก…….ลำบากไม่ว่า
ทุยจึงเป็นมิตร………ใกล้ชิดชีวา
ช่วยไถคราดนา……..อยู่มาเคียงเรา!ฯ
๒อริญชย์๒
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
