ยามแต่งกลอนฉะอ้อนคำร่ำอักษร
เหมือนเว้าวอนอ้อนรำพึงถึงนวลฉวี
หรือสกุณาลาพรากจากสกุณี
ดังฤดีนี้กำพร้าซึ่งยาใจ
ชีวิตจริงมิ่งสมรมาอ้อนฉัน
สุขกำนัลสรรสรรพรับไม่ไหว
อยากป่าวร้องก้องผ่านบ้านกลอนไทย
มาแบ่งไปให้ปันช่วยฉันที...
" บูรพ์ "
ป.ล.อย่าไปเชื่อที่แต่งนะ...ใครเชื่อโกรธจริง ๆ ด้วยจะบอกให้!
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
