จินตนาพากลอนอักษรพลิ้ว
ระรื่นริ้วฉิวฉ่ำน้ำปรุงหอม
จากบุปผาผกาฉมให้ดมดอม
พาโน้มน้อมย้อมฤทัยไปตามกลอน
บางครั้งเศร้าเหงาปนระคนหวาน
สนุกสนานผ่านประจักษ์เริงอักษร
บ้างแค้นเคืองเรื่องอิจฉาว่าตัดรอน
หลากบทตอนวอนหวังอย่าฝังใจ
ยามแต่งกานท์จารกลอนสะท้อนถึง
ฝันคะนึงซึ่งจิตประดิษฐ์ไฉน
เหมือนสวมบทจดจำนงแฝงลงไป
ก็เพื่อให้ได้สมอารมณ์กวี
ครั้นสิ้นกานท์ผ่านกลอนเหมือนนอนฝัน
เลิกลากันพลันตื่นคืนสุขศรี
คืนสิ้นหมดงดความฝันบรรดามี
กลับเข้าที่ชีวิตเก่าของเราเดิม...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
