[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

    เจ้าหมาน้อย

(กลอน ๖)

เมื่อคืนนี้หนาหมาน้อย
มันคอยเห่ามาคราดึก
จนฉันผวาระทึก
วาบลึกทุกครั้งกังวล

ในยามค่ำคืนมืดมิด
ไฟปิดหลายแหล่งแห่งหน
ดั่งว่าราตรีมีมนตร์
ผู้คนหลับนอนผ่อนคลาย

ลมพัดหน้าต่างว่างเปล่า
ฉันเศร้าหวั่นใจไม่หาย
เหมือนอยู่โดดเดี่ยวเดียวดาย
ระบายกลอนนึกตรึกตรอง

เพราะนอนอย่างไรไม่หลับ
จึงจับปากกามาจ้อง
คิดคำสลักวรรคทอง
เดินย่องคลุมผ้าน่ากลัว

หมาน้อยเห็นฉันพลันตื่น
ลุกยืนวิ่งวนลนทั่ว
ตั้งท่าจ้องเห่าเมามัว
ลืมตัวว่าใครให้กิน!ฯ

            อริญชย์
        ๒๐/๗/๒๕๕๕






 




ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต Google.com