เห็นหยาดฝน เกาะวาว ราวหน้าต่าง
บรรยากาศ เบาบาง ช่างใจหาย
เฝ้ามองเห็น เป็นไป ในเดียวดาย
หยาดสุดท้าย คล้ายอ้อยอิ่ง นิ่งเงียบงัน
พิรุณร่วง ห้วงใจ ก็ไกลห่าง
บานหน้าต่าง รางเลือน เหมือนความฝัน
สะท้องเงา เก่า.ราง ค้างคืนวัน
ราวกีดกั้น กันแค่ กระจกนี้
มองข้างนอก หยุดหาย แล้วสายฝน
ฟ้าเบื้องบน ปนรุ้งสาย ระบายสี
แต่หนึ่งหยด รดใจ ในนาที
คล้ายอ้อยอิ่ง อยู่เช่นนี้ มิร้างลา
ก้าวแรกฯ...
บรรยากาศ เบาบาง ช่างใจหาย
เฝ้ามองเห็น เป็นไป ในเดียวดาย
หยาดสุดท้าย คล้ายอ้อยอิ่ง นิ่งเงียบงัน
พิรุณร่วง ห้วงใจ ก็ไกลห่าง
บานหน้าต่าง รางเลือน เหมือนความฝัน
สะท้องเงา เก่า.ราง ค้างคืนวัน
ราวกีดกั้น กันแค่ กระจกนี้
มองข้างนอก หยุดหาย แล้วสายฝน
ฟ้าเบื้องบน ปนรุ้งสาย ระบายสี
แต่หนึ่งหยด รดใจ ในนาที
คล้ายอ้อยอิ่ง อยู่เช่นนี้ มิร้างลา
ก้าวแรกฯ...
ขอขอบคุณภาพสวยๆจาก Google ครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
