สวัสดีทุกท่าน ณ บ้านกลอนไทย
คราอกหักซานซมระทมหมอง
จึงเที่ยวท่องเซซัดดั่งพลัดหลง
ตามรอยทางย่างไปอย่างงุนงง
จะยืนยงชีพต่อขอพักพิง
อย่ารังเกียจตัวฉันในวันนี้
เป็นคนที่ไร้หลักสิ้นทุกสิ่ง
ไร้ข้าวของไร้คู่อยู่แอบอิง
ขอจมดิ่งกับบทกลอนนอนเยียวยา...
จารอักษราเป็นยาใจมอบให้น้อง
ยามได้มองลองอ่านผ่านภาษา
บทกานท์กลอนฉะอ้อนจินต์ปลอบวิญญาณ์
ให้คืนมาหาสมรเหมือนก่อนเคย
ที่ผ่านมาชะตาคงมิตรงต้อง
จึงอนาถคลาดครองนะน้องเอ๋ย
หากว่าเป็นเช่นชายคู่หมายเชย
ความรักเอยจะเผยออกมาบอกเรา...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
