มิเคยทิ้งภาพฝันครั้งวันก่อน
ความอาวรณ์ย้ำเตือนมิเลือนหาย
ความห่วงใยส่งปลอบมอบทักทาย
ในเดียวดายจดจ่อเฝ้ารอคอย
กี่เลือนรางทางฝันกี่ผันเปลี่ยน
กี่ครั้งเจียนขาดใจในเหงาหงอย
กี่คราวหม่นใต้แสงแห่งดาวลอย
ใจดวงน้อยร้อยเคียงเรียงรำพึง
ไม่รู้ใจ
ความอาวรณ์ย้ำเตือนมิเลือนหาย
ความห่วงใยส่งปลอบมอบทักทาย
ในเดียวดายจดจ่อเฝ้ารอคอย
กี่เลือนรางทางฝันกี่ผันเปลี่ยน
กี่ครั้งเจียนขาดใจในเหงาหงอย
กี่คราวหม่นใต้แสงแห่งดาวลอย
ใจดวงน้อยร้อยเคียงเรียงรำพึง
ไม่รู้ใจ
ยามที่ร้าง ห่างเหิน คล้ายเมินหมาง
ดุจเส้นทาง กางกั้น หวั่นคิดถึง
ด้วยสายธาร กาลเวลา พาคำนึง
จากใจหนึ่ง ซึ้งทรวง ทุกห้วงคอย
ฟังเสียงฝน หล่นปราย สายลมหนาว
ยิ่งปวดร้าว อารมณ์ ระทมหงอย
ผ่านคืนวัน หวั่นไหว ใจเลื่อนลอย
น้ำตาพลอย หล่นร่วง ช่วงฝนริน...
“สุนันยา”
ดุจเส้นทาง กางกั้น หวั่นคิดถึง
ด้วยสายธาร กาลเวลา พาคำนึง
จากใจหนึ่ง ซึ้งทรวง ทุกห้วงคอย
ฟังเสียงฝน หล่นปราย สายลมหนาว
ยิ่งปวดร้าว อารมณ์ ระทมหงอย
ผ่านคืนวัน หวั่นไหว ใจเลื่อนลอย
น้ำตาพลอย หล่นร่วง ช่วงฝนริน...
“สุนันยา”