ไหนว่า”ทำไม่ลง”ฉันหลงเชื่อ
ดูท่าเงื้อกำหมัดยิ่งฉัดฉาน
ฉันรีบหลบพลบค่ำอย่างชำนาญ
จนดึกดื่นชื่นบานค่อยพานพบ
ยังหน้างออยู่อีกต้องฉีกยิ้ม
ทำกรุ้มกริ่มพริ้มพรายหมายประกบ
ทำหน้าลิงหน้าค่างอย่างนอบนบ
เพื่อสยบแสนงอนยังค้อนควับ
ทำแลบลิ้นปลิ้นตาใส่หน้าผี
หวังคนดีเมตตามากินตับ
แม้นอยากตีอยากฆ่า,อย่านะครับ..!
ขอนอนพับแนบตักชักแหง็ก แหง็ก
จะใจดำทำหน้ายักษ์สักแค่ไหน?
เดี๋ยวร้องไห้ร้องห่มจนล้มแอ่ก
พี่เจ็บคอง้อไปไอแค่ก แค่ก
ใจหล่นแป๊กกลัวน้องจะร้องว้าก..!
ทำไม่ลงอย่าทำเดี๋ยวปล้ำหรอก
ใจกระฉอกตอกย้ำเหมือนน้ำหลาก
เราคืนดีกันนะจ๊ะที่ร้าก..!!
หัวเราะก๊ากกอดกัน...วันฝนต๊ก..
(ย่างเข้าเดือนห้ก ฝนก็ต๊กพรำๆ อ้างอิง )
“ไพร พนาวัลย์”
ทำไม่ลง คงไม่รำ กลัวช้ำชอก
ถึงกระฉอก บอกแล้วไง ใช่โกหก
ฝนตกมา หนาวสั่น ดูงันงก
ใช่ตลก ต๊กกะใจ ใครกันว๊ะ
มาลับลับ ล่อล่อ ขอทีเถอะ
อย่าเลอะเทอะ เปรอะเปื้อน เหมือนกันหละ
ทำหน้าลิง หน้าค่าง อ้างว้างนะ
เดี๋ยวโดนฉะ ด้วยหมัด จัดให้เต็ม
ใจก็ดำ แถมตัวดำ ทำไมหรือ
อย่ามาหือ นะพ่อ เดี๋ยวหล่อเพิ่ม
เจอหมัดซ้าย ยิงเข้า เบ้าตาเดิม
ต้องไปเสริม เติมแต่ง แรงไม่พอ
พันทอง