เต็มใจดื่มยินดีที่จัดให้
แม้มิได้มาตายตรงหน้าตัก
ทั้งเลือดและน้ำตาค่าอนรรฆ
จึงประจักษ์ใจชื่นทุกคืนวัน
มือนางเคยผ่อนคลายหายว้าเหว่
หลงเสน่ห์มือนางที่สร้างสรรค์
เมื่อมือนางห่างเหินเมินไปพลัน
ความสุขนั้นแหลกรื้อเพราะมือนาง
ดาว อาชาไนย
...รอยรักรอยเล็บ...
...แม้มิได้ มาเจอ ยังเพ้อหา
ความหลังฉุด อุรา บางคราสร้าง
ภาพชุ่มฉ่ำ ย้ำเตือน มิเลือนลาง
คอยอำพราง พร่างจินต์ ถวิลครวญ...
...นึกคราที่ เราสอง ครองเสน่หา
น้องมิอาจ ยั้งว่า พี่พาป่วน
ทิ้งรอยเล็บ เหน็บไว้ ให้รัญจวน
นึกภาพแล้ว อยากข่วน ยั่วยวนจัง...(ภาพ..เอ๊ย! กลอนพารัตน์นะคะ
)
...รักรอยเล็บ เหน็บเนื้อ จุนเจือฝาก
เป็นหลักฐาน การจาก รักฝากฝัง
อีกคราอยาก พบประ จะระวัง
หากว่ายัง รั้งป่วน จะข่วนเบา...
รัตนาวดี
...แม้มิได้ มาเจอ ยังเพ้อหา
ความหลังฉุด อุรา บางคราสร้าง
ภาพชุ่มฉ่ำ ย้ำเตือน มิเลือนลาง
คอยอำพราง พร่างจินต์ ถวิลครวญ...
...นึกคราที่ เราสอง ครองเสน่หา
น้องมิอาจ ยั้งว่า พี่พาป่วน
ทิ้งรอยเล็บ เหน็บไว้ ให้รัญจวน
นึกภาพแล้ว อยากข่วน ยั่วยวนจัง...(ภาพ..เอ๊ย! กลอนพารัตน์นะคะ
)...รักรอยเล็บ เหน็บเนื้อ จุนเจือฝาก
เป็นหลักฐาน การจาก รักฝากฝัง
อีกคราอยาก พบประ จะระวัง
หากว่ายัง รั้งป่วน จะข่วนเบา...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
