ผู้ชายกล้าทำกล้ารับ
นะครับคุณวิทย์มิตรขอ
บทเรียนชีวิตผิดพอ
เราก่อเรารับกลับไป
กวีศรีศักดิ์พักตร์ผ่อง
ยิ้มย่องน้องพี่ที่ให้
คุณค่ามากล้ำน้ำใจ
อารมณ์อ่อนไหวในตน
สุข,ทุกข์,เส้นกั้นนั้นบาง
เลือกข้างสุขเถิดเกิดผล
ทิฏฐิ,มานะ,กังวล
ข้ามพ้นนิวรณ์ผ่อนคลาย
เพชรแท้แน่นักจักเห็น
พราวเด่นกลางทรวงห้วงฉาย
ไปแล้วอย่าลับกลับกราย
ยิ้มพรายเต็มหน้าสง่างาม
“ไพร พนาวัลย์”