เพียงฟังคำน้ำตาก็บ่าไหล
หมดอาลัยไม่ถวิลสิ้นแลเหลียว
ใครเล่าเอยเคยข้างไม่ห่างเชียว
เมื่อยามเปลี่ยวเหลียวเร้นไม่เห็นใคร
มาวันนี้มีคนสนใจมาก
จึงคิดพรากจากกันไม่หวั่นไหว
สิ้นสวาทชาติรสหมดอาลัย
โอ้ว่าใจไยหมดปลื้มมาลืมสิ้น
เมื่ออยากไปไม่ว่าก่อนลาจาก
จะขอฝากปากคำร่ำถวิล
ให้กำหนดจดสนิทในจิตจินต์
เพื่อยุพินได้ยินฟังดั่งคำเตือน
หากได้ดีมีสุขสนุกสนาน
พี่สำราญมานด้วยอวยเสมือน
แต่วันใดไม่ปลื้มอย่าลืมเลือน
น้ำตาเกลื่อนกลบอุรากลับมาพลัน...
" บูรพ์ "
ไยถึงได้ เหน็บแนม แกมประชด
ให้ไปหมด แล้วใจ มิไหวหวั่น
พี่มิเคย ดูแล หรือแคร์กัน
คนสำคัญ คือใคร ไหน!บอกที
ฤทัยร้าง จางจืด มืดสนิท
ก่อนเชยชิด ชวนเชิญ มาเมินหนี
มิรู้หรือ ใครมอง หมองฤดี
น้ำตาปรี่ รี่ไหล พี่ไคลคลา
อ้อนคนอื่น อ้อนได้ สารพัด
คารมจัด เสียยิ่ง จริงเชียวหนา
รักหนุ่มกลอน คงต้อง นองน้ำตา
ใช้วาจา พร่าผลาญ ประหารกัน
จะกลับมา เยี่ยงไร พี่ไสเสือก
ขอไปเลือก ตายดาบหน้า ดีกว่านั่น
สักน้อยนิด มิขัด ตัดสัมพันธ์
ฤารอวัน นี้มานาน วานบอกมา
ให้ไปหมด แล้วใจ มิไหวหวั่น
พี่มิเคย ดูแล หรือแคร์กัน
คนสำคัญ คือใคร ไหน!บอกที
ฤทัยร้าง จางจืด มืดสนิท
ก่อนเชยชิด ชวนเชิญ มาเมินหนี
มิรู้หรือ ใครมอง หมองฤดี
น้ำตาปรี่ รี่ไหล พี่ไคลคลา
อ้อนคนอื่น อ้อนได้ สารพัด
คารมจัด เสียยิ่ง จริงเชียวหนา
รักหนุ่มกลอน คงต้อง นองน้ำตา
ใช้วาจา พร่าผลาญ ประหารกัน
จะกลับมา เยี่ยงไร พี่ไสเสือก
ขอไปเลือก ตายดาบหน้า ดีกว่านั่น
สักน้อยนิด มิขัด ตัดสัมพันธ์
ฤารอวัน นี้มานาน วานบอกมา
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
