ยินสำเนียงแว่วซึ้ง ตรึงใจ
คนที่อยู่แดนไกล เอ่ยอ้าง
น้ำคำฉ่ำฤทัย หวานหยด
แม้อยู่เดียวอ้างว้าง อย่าร้างแรมรา(๔๒๒)
ถึงอยู่ไกลฟากฟ้า กั้นกลาง
รักบ่มีจืดจาง ยิ่งแล้ว
ฝากข่าวส่งว่านาง ยังห่วง
รอรับกลับใจแป้ว จักแห้วไหมเธอ(๔๒๓)
อย่าให้ฉันพร่ำเพ้อ รัญจวน
จิตยิ่งคิดเรรวน หม่นไหม้
อกเดาะเพราะกำสรวล อาจดับ ดิ้นนา
หากหมดรักแล้วไซร้ รีบให้บอกมา(๔๒๔)
หากรักฉันดั้นด้น มาเจอ
ฝากผ่านลมละเมอ อยู่ได้
จิตเจ็บเหน็บหนาวเออ ไหวหวั่น
รีบหน่อยหนาอย่าไร้ ซึ่งน้ำใจจริง(๔๒๕)
[/url[/font][/size][/color]
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
