เธอกับฉัน มีกัน แค่วันวาน
เลยล่วงกาล เวลา มานานเนิ่น
เธอคงนึก ขึ้นมา ว่าไม่เพลิน
กับคนเดิน ถนน คนธรรมดา
ชีวิตใน แบบฉัน มันชาชืด
คงเริ่มจืด เสียแล้ว สิ้นแววหนา
ฉันก็ไม่ ขอหน่วง ถ่วงเวลา
เชิญไปหา ข้างหน้า ให้สาใจ
เธอมิชอบ มิสน คนใจเดียว
ชอบคดเคี้ยว เลี้ยวลด ปดใช่ไหม
คงไม่ตรึง ซึ้งซ่าน หวานฤทัย
เชิญเธอไป เลยหนอ อย่ารอรี
เรื่องจะให้ ไปง้อ รอไปเถิด
ถึงไปเกิด ชาติใหม่ ไร้ศักดิ์ศรี
ขอสิ้นเยื่อ ขาดใย ไม่ปรานี
ชายชาตรี มิได้มี เธอคนเดียว
เลยล่วงกาล เวลา มานานเนิ่น
เธอคงนึก ขึ้นมา ว่าไม่เพลิน
กับคนเดิน ถนน คนธรรมดา
ชีวิตใน แบบฉัน มันชาชืด
คงเริ่มจืด เสียแล้ว สิ้นแววหนา
ฉันก็ไม่ ขอหน่วง ถ่วงเวลา
เชิญไปหา ข้างหน้า ให้สาใจ
เธอมิชอบ มิสน คนใจเดียว
ชอบคดเคี้ยว เลี้ยวลด ปดใช่ไหม
คงไม่ตรึง ซึ้งซ่าน หวานฤทัย
เชิญเธอไป เลยหนอ อย่ารอรี
เรื่องจะให้ ไปง้อ รอไปเถิด
ถึงไปเกิด ชาติใหม่ ไร้ศักดิ์ศรี
ขอสิ้นเยื่อ ขาดใย ไม่ปรานี
ชายชาตรี มิได้มี เธอคนเดียว
กระทู้นี้ถ้าหากดินตอบไม่ได้อย่าน้อยใจกันนะคะ 
"ดิน"
เพียงฟังคำน้ำตาก็บ่าไหล
หมดอาลัยไม่ถวิลสิ้นแลเหลียว
ใครเล่าเอยเคยข้างไม่ห่างเชียว
เมื่อยามเปลี่ยวเหลียวเร้นไม่เห็นใคร
มาวันนี้มีคนสนใจมาก
จึงคิดพรากจากกันไม่หวั่นไหว
สิ้นสวาทชาติรสหมดอาลัย
โอ้ว่าใจไยหมดปลื้มมาลืมสิ้น
เมื่ออยากไปไม่ว่าก่อนลาจาก
จะขอฝากปากคำร่ำถวิล
ให้กำหนดจดสนิทในจิตจินต์
เพื่อยุพินได้ยินฟังดั่งคำเตือน
หากได้ดีมีสุขสนุกสนาน
พี่สำราญมานด้วยอวยเสมือน
แต่วันใดไม่ปลื้มอย่าลืมเลือน
น้ำตาเกลื่อนกลบอุรากลับมาพลัน...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
