บรรจงเคาะระฆังเสียงดังก้อง
เชิญเข้าห้องเถิดหนออย่ารอเก้อ
จะขอมอบดวงใจไว้ปรนเปรอ
ยามพบเจอยิ้มรับประทับใจ
เสียงระฆังกังวานดั่งธารทิพย์
ที่ยื่นหยิบให้กันวันฟ้าใส
จงซึมซับรับรองสู่ห้องใน
จากหทัยคนตรงสู่นงคราญ
จะประคองดวงใจมิให้ช้ำ
ถูกเหยียบย่ำซ้ำหม่นจนตายด้าน
เอาใจช่วยหลีกหลบอย่าพบมาร
ที่รุกรานขวานงามจนด้ามเกรียม
แม้ตัวไกลใจอยู่เคียงคู่เจ้า
ทุกค่ำเช้าส่งใจเข้าไปเยี่ยม
เสียงระฆังครั้งใดฝากใจเรียม
ที่ล้นเปี่ยมห่วงหาเอื้ออาทร
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
