เป็นดุจป่าช้าร้างเวิ้งว้างฝัน
ช่างเงียบงันเสียจนเกินทนไหว
เหมือนช่วงเวลานี้ไม่มีใคร
จนทำให้ฉันเองนึกเกรงกลัว
เพราะเดินหลงเข้ามาในป่ากว้าง
เพียงครู่ช้างดุร้ายวิ่งส่ายหัว
เหมือนจะใช้งาตำกระหน่ำตัว
ใจเต้นรัวอยากวิ่งหลบชิ่งพลัน
รู้สึกจะขยับกายไม่ได้แล้ว
คิดแน่แน่วยามค่ำผีอำฉัน
ทำงานเหนื่อยเมื่อยล้ามาทั้งวัน
ร่างกายมันบ่ไหวจึงได้นอน
คิดว่าจะผ่อนคลายสบายหลับ
พอล้มพับหน่อยหนึ่งหัวถึงหมอน
ก็เริ่มฝันเข้าพงป่าดงดอน
เห็นกุญชรวิ่งใกล้จะไล่ชน
กว่าจะพลิกตัวมาผวาตื่น
ก็แทบยืนเยี่ยวไหลกลางไพรสณฑ์
โบราณมักกล่าวย้ำผีอำคน
แท้เป็นผลของความเหนื่อยขบเมื่อยเอย!ฯ
อริญชย์
๑๕/๗/๒๕๕๕
ปล.(ความเห็นส่วนตัว)อาการแบบนี้ใครเคยเป็นมั่ง นอนแล้วฝันเคลิ้มไป พอจะขยับตัวแล้ว ขยับไม่ได้ กว่าจะขยับได้ก็ต้องใช้พลังฝืนผวาตัวขึ้นอย่างสุดกำลัง ห้า ห้า โบราณท่านว่า ผีอำ
สาเหตุน่าจะมาจากความเหนื่อยล้าของร่างกายของเราเองนั่นแหละ (แต่มีเงื่อนไข ผีอำก็อาจจะมีส่วนนะ อย่าพึ่งทิ้งประเด็นนี้ อิอิ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
