แม้ฝนพรำ ฉ่ำหนาว ไม่ร้าวลึก
ด้วยรู้สึก อุ่นแอบ แนบอกฝืน
น้ำเจิ่งนอง ท่วมท้น ทนหยัดยืน
มิกล้ำกลืน ชื่นทรวง ดวงฤดี
เพราะมีพี่ อยู่ด้วย ช่วยปลอบปลุก
ถึงจะทุกข์ เพียงใด ไม่วอรี่
ด้วยแรงกาย แรงใจ ไม่หวั่นซี
เปี่ยมกมล ล้นปรี่ นี่แหละรัก
ถึงพายุ โหมกระหน่ำ ซ้ำไม่หยุด
ถึงสะดุด แก่งหิน ไม่ผินผัก
ถึงลมแรง หนาวเนื้อ เชื่อยิ่งนัก
ว่าความรัก เราสอง ประคองกัน
น้ำพึ่งเรือ เสือพึงป่า อัชฌาสัย
น้องพึ่งพี่ นี้ได้ ใจสุขสันต์
แม้นทอนาโด โหมพัด ฟัดโรมรัน
ไม่เคยหวั่น ครั้นมีพี่ นี้ร่วมทาง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
