หนาวน้ำฝนหล่นหลั่งยังทนได้
หนาวสวาทขาดคู่ใจนั้นใหญ่หลวง
หนาวทั้งฝนทนอนาถขาดคู่ควง
ทั้งหนาวทรวงหน่วงกายแทบวายวาง
ทุกคืนค่ำจำทนเหมือนคนโหย
ฟังฝนโรยโปรยร่ำจนย่ำสาง
เสียงลมครวญหวนหาขวัญตาคราง
คล้ายว่านางข้างเคียงจำเรียงวอน
หากพี่รู้อยู่ไหนจะไปหา
ถึงฟันฝ่าฟ้าฝนด้นสิงขร
สรวงสวรรค์ชั้นใดไม่อาทร
จะคว้าน้องประคองสมรรีบจรคืน...
" บูรพ์ "
ยินพี่ชาย ดั้นด้น จะค้นหา
ในอุรา หวั่นหวาด มิอาจฝืน
ร้อนในทรวง ห่วงหา พากล้ำกลืน
ช่างด่ำดื่น ตื่นผวา พาชื่นจินต์
หนาวน้ำฝน น้องนี้ มิหวามไหว
หนาวฤทัย ผ้าผวย จักม้วยสิ้น
ห่มเท่าใด ไม่หาย คล้ายโบยบิน
รอยมลทิน ในใจ ยิ่งใหญ่เกิน
แค่ชายบอก ออกตาม ถามไถ่ทุกข์
ก็เป็นสุข ยิ่งแล้ว ไร้แววเขิน
แม้กายห่าง ใจชิด สนิทเพลิน
มิเคยเหิน ห่างหาย แม้กายพัง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
