อนาถใจได้ปลื้มแล้วลืมหลัง
ชื่นกลับชังพังภินท์สิ้นแล้วฝัน
ใครเล่าเอยเคยคำซึ้งรำพัน
ไยแปรผันจำนรรจาแล้วราเลือน
สามวันจากพรากเห็นไปเป็นอื่น
ต้องขมขื่นสมจริงยิ่งดูเหมือน
แต่โบราณนานเก่าท่านเล่าเตือน
จากพ้นเรือนสามวันหญิงผันแปร
ต้องโทษเราเมามายสายสวาท
จึงสิ้นชาติพลาดผิดจิตพ่ายแพ้
ถึงคราขาดวาสนาไม่มาแล
ให้ย่ำแย่แดเดียวเสียววิญญาณ์...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
