[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ลมหนาว]

พี่ยืนคอยนวลนางท่ามกลางฝน
เปียกปอนจนทั่วตัวตอนหัวค่ำ
ถึงเที่ยงคืนยื่นสะท้านทนระกำ
พี่เฝ้าพร่ำเพ้อหาสุดาดวง

เมื่อสงกรานต์ผ่านล่วงเลยเคยพร่ำพลอด
ประคองกอดนุชนวลนางมิห่างหวง
ให้คำมั่นสัญญากับพุ่มพวง
พี่ไม่ลวงหลอกทำให้ช้ำใจ

เดือนสิบเอ็ดตัดสินใจจะไปขอ
น้องจงรอรับขันหมากอย่าไปไหน
วันเวลเริ่มหมุนเวียนน้องเปลี่ยนไป
เจ้าทำให้พี่ตรอมตรมข่มใจจำ

ถึงพ่ายแพ้แม้พี่ตายไม่พ่ายรัก
แม้นอกหักจนย่ำแย่แม่งามขำ
ยังจดจำความขมขื่นคืนฝนพรำ
แม้ชอกช้ำเพียงใดไม่ลืมเลือน

                              ริน ดอนบูรพา
                                   ๑๔ ก.ค. ๕๕

สายฝนพรำฉ่ำฟ้านภาหม่น
คิดถึงคนเคยเรียงเคียงเป็นเพื่อน
ยามถึงคราวสันต์นั้นมาเยือน
ดังย้ำเตือนความหลังครั้งก่อนมา

เคยสุงสิงอิงแอบซบแนบน้อง
กอดประคองละมุนอบอุ่นหนา
คืนมืดมนฝนพรำฉ่ำพารา
สุขหรรษาเปรมปรีดิ์คนดีเคียง

แต่ราตรีนี้ตรมแสนขมขื่น
ฟังฟ้าร้องสะอื้นครืนครืนเสียง
แสนอนาถขาดน้องประคองเรียง
อสุนีฟาดเปรี้ยงก้องเสียงดัง

แสนเหน็บหนาวร้าวรานสะท้านจิต
คืนมืดมิดมัวหม่นสายฝนหลั่ง
อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงาเศร้าใจจัง
รักภินท์พังกล้ำกลืนสะอื้นครวญ