สามทุ่มกว่าเราสองต้องติดฝน
ที่พักคนโดยสารใช้ใกล้ทางหลวง
กระแสลมดั่งพายุทะลุทะลวง
ต่างก็ห่วงเสื้อผ้าอย่าเปียกปอน
ฝนกระหน่ำซ้ำซัดอัดรอบด้าน
ต่างลนลานหานี้ที่หมายก่อน
จุดกึ่งกลางนั้นหนาเอื้ออาทร
ปล่อยให้หล่อนอยู่ได้ใกล้เคียงกัน
เกิดฟ้าแลบและลั่นสนั่นไหว
หล่อนตกใจโผกอดเราไม่เบานั่น
เสียงแหบพร่าประหม่าขึ้นมาพลัน
ปากคอสั่นรู้ได้ให้หวาดกลัว
จึงโอบไหล่หล่อนไว้หมายประคอง
เพื่อปกป้องจากฟ้าโหดพิโรธทั่ว
เหตุหนึ่งหญิงหนึ่งชายได้พันพัว
หล่อนเริ่มหัวเราะบ้างเป็นครั้งคราว
หล่อนกระซิบแผ่วเบาเรารับรู้
ที่ใกล้หูชอบใจได้คลายหนาว
เกือบสี่ทุ่มฝนซาดาราพราว
หล่อนโน้มน้าวจุ๊บหนึ่งครั้งคือสั่งลา
เกิดภาพหลอนสับสนคืนฝนพรำ
อยากจะกรำฝนสุ่มดุ่มไปหา
จะเว้าวอนอ้อนขอต่อเทวา
ขอหล่อนมาติดฝนคนเก่าคอย.
นพ
14 ก.ค.55
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
