หลังม่านหมอก หลอกตา ปานว่าฝัน
คือฝุ่นควัน พลันคลุ้ง พรางรุ้งสี
ให้กลบเกลื่อน เลือนลับ กับนาที
ในวิถี สีแสง แห่งนคร
คลื่นความจริง โถมทับ นับเช้าค่ำ
ใจบอบช้ำ ย้ำตอก ตามหลอกหลอน
ยังโหยหา ในห่วง ห้วงอาทร
ให้หัวใจ ไหวอ่อน ได้ผ่อนคลาย
ในเมืองหลวง กว้างใหญ่ ให้สับสน
ใจผู้คน แคบคับ นับหลากหลาย
ยังว่ายวน สับสน ปนวุ่นวาย
ความเงียบเหงา เปล่าดาย มิคลายไป
ความโดดเดี่ยว เคี่ยวเข็ญ ทุกเย็นค่ำ
ความโหยหวน ครวญคร่ำ ลำนำไหว
ความเหงาเงียบ เหยียบย่าง ลงกลางใจ
ความหวั่นไหว คั้นใจ ให้จำนน
คงหยัดยืน ฝืนใจ ให้ก้าวย่าง
ในโลกกว้าง อ้างว้าง พลางสับสน
ความเงียบเหงา เร้ารุก ทุกตัวคน
เมื่อมืดมน หล่นโปรย โรยนภา
ความเงียบเหงา เล้าโลมใจอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก Google ครับ
ก้าวแรกฯ...
คือฝุ่นควัน พลันคลุ้ง พรางรุ้งสี
ให้กลบเกลื่อน เลือนลับ กับนาที
ในวิถี สีแสง แห่งนคร
คลื่นความจริง โถมทับ นับเช้าค่ำ
ใจบอบช้ำ ย้ำตอก ตามหลอกหลอน
ยังโหยหา ในห่วง ห้วงอาทร
ให้หัวใจ ไหวอ่อน ได้ผ่อนคลาย
ในเมืองหลวง กว้างใหญ่ ให้สับสน
ใจผู้คน แคบคับ นับหลากหลาย
ยังว่ายวน สับสน ปนวุ่นวาย
ความเงียบเหงา เปล่าดาย มิคลายไป
ความโดดเดี่ยว เคี่ยวเข็ญ ทุกเย็นค่ำ
ความโหยหวน ครวญคร่ำ ลำนำไหว
ความเหงาเงียบ เหยียบย่าง ลงกลางใจ
ความหวั่นไหว คั้นใจ ให้จำนน
คงหยัดยืน ฝืนใจ ให้ก้าวย่าง
ในโลกกว้าง อ้างว้าง พลางสับสน
ความเงียบเหงา เร้ารุก ทุกตัวคน
เมื่อมืดมน หล่นโปรย โรยนภา
ความเงียบเหงา เล้าโลมใจอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก Google ครับ
ก้าวแรกฯ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
