ฉิมพลี
จะกอดแก้วด้วยกลอนขจรกรุ่น
เป็นอกหนุนอุ่นเนื้อเมื่อนอนหนาว
แล้วร้อยดาวเรียงดวงเป็นรวงดาว
สว่างพราวกะพริบพริ้มชมฉิมพลี
ประจงจูบกลางใจไกลกระเจิด
ลอยเตลิดล่องหล้ามาเรื่อยรี่
อิสินธรผ่านสุทัศน์ข้ามนัทธี
พี่จะชี้พลางเชิญให้เพลินชม
สีทันดรจรดลลอยด้นดั้น
หลากสีสันชลาลัยพิไลสม
หมู่มังกรนาคเกี้ยวกันเกลียวกลม
ติมิงค์ล่มธารหลั่งถั่งทลาย
ครั้นข้ามพ้นสัตตภัณฑ์ทิวบรรพต
ประมาณหมดพระสุเมรุเขม้นหมาย
วิทยาธรเยือนเหมือนนิยาย
คนธรรพ์รายอสุรินทร์กินรา
เลียบวิมานโลมละไมในนิมิต
อันโสภิตวิจิตรพ้นบนเนินผา
แล้วดำดั้นอโนดาตดาษดา
บุษบาเบิกบานสะท้านใบ
พลันฉิมพลีวิมานไพรไม้งิ้วผัน
ทั่วทวีปหิมวันต์ก็หวั่นไหว
วิชชุแปลบแปลบ เปรี้ยง เปรี้ยงเปรี้ยงไป
จนอ่อนใจกระเจิงจัดอัศจรรย์
(ขอบคุณ อ. เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
