หยุดฟังเพลงวังเวงเสียงจำเรียงเสนาะ
เคยไพเราะเพราะลำนำต้องจำหนี
ฟังคราใดให้ระกำช้ำชีวี
ถ้อยวลีนี้ช่างบาดอนาถใจ
เคยหวานเพราะเสนาะเสียงเพียงแก้วก่อง
ดุจลอยล่องท่องวิมานตระการใส
ชื่นอุราพาคะนึงชั้นตรึงศ์ตรัย
เห็นไหวไหวให้เบิกบานสำราญรมย์
เมื่อเจ้าของน้องหนีไปมีใหม่
โอ้กระไรใจดำทำขื่นขม
ทิ้งเพลงหวานประหารเราให้เศร้าตรม
สุดระทมดั่งคมมีดตามกรีดทรวง...
" บูรพ์ "
เคยร่วมเรียงเคียงนั่งฟังเพลงหวาน
รัตติกาลเดือนดาวพร่างพราวสรวง
เฝ้าอิงแอบแนบซบประกบควง
มองดาวร่วงตกมาฟากฟ้าไกล
เป็นค่ำคืนชื่นหวานสำราญแท้
สบตาแม่คนงามหวิวหวามไหว
หอมประทินกลิ่นนวลเย้ายวนใจ
อวลอุ่นไอความรักสลักมาน
ราตรีนี้พี่นั่งฟังที่เก่า
เพลงของเราพลิ้วแผ่วดังเเว่วหวาน
สุดปวดเจ็บเหน็บหนาวแสนร้าวราน
รัตติกาลคืนนี้ไม่มีเธอ
รัตติกาลเดือนดาวพร่างพราวสรวง
เฝ้าอิงแอบแนบซบประกบควง
มองดาวร่วงตกมาฟากฟ้าไกล
เป็นค่ำคืนชื่นหวานสำราญแท้
สบตาแม่คนงามหวิวหวามไหว
หอมประทินกลิ่นนวลเย้ายวนใจ
อวลอุ่นไอความรักสลักมาน
ราตรีนี้พี่นั่งฟังที่เก่า
เพลงของเราพลิ้วแผ่วดังเเว่วหวาน
สุดปวดเจ็บเหน็บหนาวแสนร้าวราน
รัตติกาลคืนนี้ไม่มีเธอ