แม้ทดท้ออย่างไรไม่อาจฝืน
จำหยัดยืนต่อไปใจกลืนกล้ำ
เมียหนอเมียช่างร้ายคล้ายใจดำ
สั่งให้ทำ แต่งาน พาพาลท้อ
คำสังเมีย เพลียนักเธอมักใช้
สั่งเราได้ สั่งดี มีแต่ขอ
ให้ทำนู้น ทำนี่ ไม่มีพอ
สั่งนั่นต่อ แม้อ่อน ไม่ผ่อนปรน
บอกหมดแรง แกล้งนอน แม่ค้อนใส่
สั่งเราให้ ทำต่อ หน้างอบ่น
จำใจสู้ รู้ไหม จำใจทน
เกิดเป็นคน จำฟัง คำสั่งเมีย
ปล.ขอโทษเจ้าของกระทู้ด้วยครับ แก่แล้วมองชื่อกระทู้ผิดไป เลยขอเปลี่ยนชื่อนิดหน่อยให้เข้ากับกลอนครับ อภัยด้วยครับ
สล่าผิน