หยุดฟังเพลงวังเวงเสียงจำเรียงเสนาะ
เคยไพเราะเพราะลำนำต้องจำหนี
ฟังคราใดให้ระกำช้ำชีวี
ถ้อยวลีนี้ช่างบาดอนาถใจ
เคยหวานเพราะเสนาะเสียงเพียงแก้วก่อง
ดุจลอยล่องท่องวิมานตระการใส
ชื่นอุราพาคะนึงชั้นตรึงศ์ตรัย
เห็นไหวไหวให้เบิกบานสำราญรมย์
เมื่อเจ้าของน้องหนีไปมีใหม่
โอ้กระไรใจดำทำขื่นขม
ทิ้งเพลงหวานประหารเราให้เศร้าตรม
สุดระทมดั่งคมมีดตามกรีดทรวง...
" บูรพ์ "
...เธอครวญพร่ำ คำเศร้า เริ่มเร้าจิต
ใจหวนคิด ถึงครา พี่พาห่วง
เพลงเคยอ้อน ออดไว้ ใจเคยควง
ใคร่กันหนอ สร้างบ่วง จนหวงจินต์...
...ไม่เห็นนาน มากวัน พลันใจหาย
ไยพี่ชาย ทิ้งน้อง ครองถวิล
เคยเกี่ยวกลอน อ้อนฝาก จากยุพิน
ยังมิทัน สิ้นกลิ่น ปิ่นเริ่มพัง...
รัตนาวดี
ใจหวนคิด ถึงครา พี่พาห่วง
เพลงเคยอ้อน ออดไว้ ใจเคยควง
ใคร่กันหนอ สร้างบ่วง จนหวงจินต์...
...ไม่เห็นนาน มากวัน พลันใจหาย
ไยพี่ชาย ทิ้งน้อง ครองถวิล
เคยเกี่ยวกลอน อ้อนฝาก จากยุพิน
ยังมิทัน สิ้นกลิ่น ปิ่นเริ่มพัง...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
