ครั้งหนึ่งนั้นฉันเธอเสมอเพื่อน
คอยตักเตือนชี้นำยามพลั้งเผลอ
กาลผ่านไปเนิ่นนานฉันไม่เจอ
ยังคิดถึงอยู่เสมอแม้เธอเมิน
เหลือเพียงภาพไว้มองสองแผ่นนี้
อดีตที่มีใจไม่เคอะเขิน
เคยกระเซ้าเย้าหลอกแกล้งหยอกเอิญ
ต่างเพลิดเพลินหัวเราะร่าสบายใจ
อยากขอวันผันเปลี่ยนเวียนย้อนหลัง
และหยุดยั้งตรงภาพจับเริ่มใหม่
รอพบหล่อนเข้าอ่านบ้านกลอนไทย
ทิ้งชื่อไว้ให้เห็นเป็นพยาน
อยากได้เห็นบทกลอนของหล่อนบ้าง
อย่าทิ้งร้างหายนักคือหลักฐาน
รับเป็นเพื่อนต่อไหมให้ตอบผ่าน
มายังบ้านกลอนนะจะเฝ้ารอ.
นพ
13 ก.ค.55