น่าสงสาร จริงหนอ ท้อรันทด
น่าสงสาร จนหด หมดตาฉัน
น่าสงสาร เสียจริง ยิ่งจาบัลย์
น่าสงสาร จิตหวั่น ให้สั่นคลอน
ต้องหาเช้า กินค่ำ ย้ำดวงจิต
เงินที่ติด เจ้านาย มิถ่ายถอน
จ่ายค่าเทอม ของลูก จึงทุกข์ร้อน
ขอผัดผ่อน หน่อยหนา อย่าว่ากัน
ถ้าหากมี เมื่อไหร่ จะให้คืน
วันมะรืน คงยาก แสนบากบั่น
รอไปก่อน เมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้น
ขืนทวงฉัน บ่อยบ่อย เดี๋ยวต่อยตา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
