พี่เสมา ลาไกลไปรบทัพ
เจ้าอย่าหลับ ทับใครไปเสียก่อน
ยามพี่เงื้อ ดาบง่า จะอาวรณ์
เจ้าอย่านอน หลับใหล ให้ใครฟัน
เรไรจ๋า พี่ลา ไปจับศึก
เจ้าอย่าคึก เอาใครมาในฝัน
ถ้าพี่เจอ จะบั่นให้จาบัลย์
เจ้าอย่าหวั่น แค่หั่นให้สั้นลง
ดวงแขเอ๋ย ไหนเลย ข้าไม่รู้
เจ้าอดสู ใจหายกลายเป็นผง
พี่ไม่ชอบ ของดำ ยำ้ตามตรง
เจ้าอย่าหลง เสมาเป็นสามี
สิ้นสั่งเสีย เรไร แลดวงแข
สากมาแน่ ครกลอย มาเร็วจี๋
กระโดดเรือน หนีตายทันพอดี
โอ้ วจี สั่งเสีย เสียอารมณ์
เจ้าอย่าหลับ ทับใครไปเสียก่อน
ยามพี่เงื้อ ดาบง่า จะอาวรณ์
เจ้าอย่านอน หลับใหล ให้ใครฟัน
เรไรจ๋า พี่ลา ไปจับศึก
เจ้าอย่าคึก เอาใครมาในฝัน
ถ้าพี่เจอ จะบั่นให้จาบัลย์
เจ้าอย่าหวั่น แค่หั่นให้สั้นลง
ดวงแขเอ๋ย ไหนเลย ข้าไม่รู้
เจ้าอดสู ใจหายกลายเป็นผง
พี่ไม่ชอบ ของดำ ยำ้ตามตรง
เจ้าอย่าหลง เสมาเป็นสามี
สิ้นสั่งเสีย เรไร แลดวงแข
สากมาแน่ ครกลอย มาเร็วจี๋
กระโดดเรือน หนีตายทันพอดี
โอ้ วจี สั่งเสีย เสียอารมณ์
ท่านออกขุน เสมา ทานยาก่อน
ประสาทหลอน ซ้อนซ้ำ ทำขื่นขม
เอาแต่คลั่ง คาถา เล่นอาคม
ติดสารส้ม ดมกาว มายาวนาน
สงครามเขา สงบ เลิกรบแล้ว
พ่อทแกล้ว นักสู้ ผู้เหี้ยมหาญ
หลงเรไร ไม่เลิก ช่างเบิกบาน
หมอรำคาญ พานจะ เอือมระอา
เดี๋ยวจะให้ เรไร ไปส่งบ้าน
เพราะป่วยการ พำนัก อยู่รักษา
หมอเองบ่น อัดอั้น จนปัญญา
กลับเคหา ดูละคร อาจผ่อนคลาย
สุนทรวิทย์
ประสาทหลอน ซ้อนซ้ำ ทำขื่นขม
เอาแต่คลั่ง คาถา เล่นอาคม
ติดสารส้ม ดมกาว มายาวนาน
สงครามเขา สงบ เลิกรบแล้ว
พ่อทแกล้ว นักสู้ ผู้เหี้ยมหาญ
หลงเรไร ไม่เลิก ช่างเบิกบาน
หมอรำคาญ พานจะ เอือมระอา
เดี๋ยวจะให้ เรไร ไปส่งบ้าน
เพราะป่วยการ พำนัก อยู่รักษา
หมอเองบ่น อัดอั้น จนปัญญา
กลับเคหา ดูละคร อาจผ่อนคลาย
สุนทรวิทย์