ฝนตกพรำฉ่ำฟ้า มาดิน
เช่นดั่งดังเมฆินทร์ ร่ำไห้
มืดมนหม่นถวิล ยามยาก
ตกกระหน่ำแล้วไซร้ อาจได้พายเรือ(๓๗๘)
สงสารเด็กเล็กน้อย เดินมา
เปียกหมดคราบน้ำตา อาบแก้ม
เดินพลางต่างอุรา ไหวหวั่น
ฝนตกอกแต่งแต้ม แต่ร้องครวญคราง(๓๗๙)
โอ้ฝนเอยหยุดบ้าง เป็นไร
เจ้าบ่เห๋นจิตใจ เด็กน้อย
เขาหนาวเหน็บฤทัย ใคร่บอก
หากต่อตกไม่คล้อย เด็กน้อยต้องทน(๓๘๐)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
