ตรงกันข้ามเสมอเธอกับฉัน
ไม่มีเลยสักวันตรงกันได้
ฉันชี้นกเธอบอกว่าเป็นไม้
ความเข้าใจไม่ตรงสิ่งเดียวกัน
เธอบอกรักรักมากจากก้นบึ้ง
และเพียงหนึ่งหญิงปองครองสุขสันต์
รักของเธอแน่รักสักกี่วัน
พร่ำรำพันเพ้อไปหรือใช่จริง
เพราะหากเธอเพ้อไปเข้าใจผิด
รักคือคิดชอบเช่นเป็นเพื่อนหญิง
มิใช่รักอย่างหมายกายแอบอิง
จะเป็นสิ่งอันตรายคล้ายหลอกลวง
เธอและฉันนั้นต่างห่างรู้สึก
ในสำนึกของฉันนั้นใหญ่หลวง
ส่วนตัวเธอเล็กน้อยน้อยทั้งปวง
คอยทักท้วงเหตุผลขนมาค้าน
แต่ละเหตุยกมาล้าเกินแย้ง
ความตะแบงโยงใยให้ประสาน
เธอถูกต้องฉันผิดตลอดกาล
เป็นคนพาลคนชอบใช้อารมณ์
มักสวนทางอยู่เสมอเธอกับฉัน
จะมีไหมสักวันอันเหมาะสม
ฉันชี้นกเธอพร้อมยอมชวนชม
เกิดเกลียวกลมมั่นคง...ตรงความคิด
"กานต์ฑิตา"
๑๑ กรกฎาคม ๒๕๕๕