ครบหนึ่งปี ปีนี้ ที่สมัคร
สู่ดงอัก-ษรกลอน อ้อนวอนสาร
แหล่งกวี มีมา ตราบช้านาน
นามว่าบ้าน กลอนไทย ในใจเรา
จากไปนาน แสนนาน ซมซานกลับ
เหมือนดาวลับ ล้างลา จากฟ้าเฉา
สู่เปล่าเปลี่ยว เหี่ยวแห้ง รอนแรงเบา
กับความเหงา เงียบงำ อย่างช้ำใจ
มาวันนี้ ปีหนึ่ง ถึงเวียนครบ
คนเคยพบ แรมร้าง ห่างไปไหน
หรืออยู่ดี มีสุข มิทุกข์ใด
เพียงหนึ่งปี ผ่านไป ไฉนลืม