ณ หลังสวนจวนสายกลิ่นไม้หอม
เงาพะยอมลดหลั่นต่อพันแสง
ความวางใจให้เจ้าเฝ้าระแวง
ผิดสำแดงล้ำรุกคอยคุกคาม
อยู่เคียงกายค่ำวันขันอาสา
ปรารถนากว่าไหม?ไม่ได้ถาม
เป็นทั้งลูกทั้งมิตรคอยติดตาม
ลืมนิยามตวามเป็นไป..เมื่อไม่มี
.....(ขอเจ้าสู่สุขาวดีนะ.."วันเพ็น").....