คล้ายคนยืนเรียกหาที่หน้าต่าง
จ้องเราอย่างขวางตาได้น่าหวั่น
เป็นอย่างนี้ทุกคราสิบกว่าวัน
เหตุใดกันจึงจ้องเฝ้ามองเรา
อุตส่าห์หลบมาไกลตั้งหลายที่
โอ้เจ้าหนี้ยังมาตีหน้าเศร้า
ชอบดักทวงทุกเย็นเพียงเห็นเงา
หนีไกลเขายังขู่บอกรู้ดี
ทวงเงินช่วงอื่นใด เราไม่ว่า
กลับชอบมาตอนเย็นคล้ายเป็นผี
จนเราอยากตัดใจทิ้งไมตรี
บ่ใช้หนี้เขาคงจะลงแดง
มีเจ้าหนี้ขยันน่าหมั่นไส้
เราอยู่ไหน เขาบุกทวงทุกแห่ง
ช่างไม่เคยห่อเหี่ยวหมดเรี่ยวแรง
ร้องตะแบงจ้องตาอย่างน่ากลัว!ฯ
อริญชย์
๙/๗/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
