เหมือนจะบอกว่าจงลืมไม่ปลื้มแล้ว
แถมหอบแห้วมาให้ไว้อิ่มหนำ
โอ้หัวอกชายชาวนาตาดำดำ
เจ็บไว้จำสำนึกรู้สึกตัว
หัดมองต่ำคลำทางเสียบ้างนะ
อย่าเงยงะมองไปไกลเกินหัว
ทั้งหลักการหลักควายและหลักงัว
ไว้พันพัวต่างกันนั้นเพียงใด
เมื่อดึกดื่นผืนผ้าห่มคลุมจึงฝัน
สารพันตามเถิดประเสริฐไหน
แต่กลางวันแสกแสกมันแปลกไป
ที่เที่ยวฝันหาใครไกลเกินจริง
แถมหอบแห้วมาให้ไว้อิ่มหนำ
โอ้หัวอกชายชาวนาตาดำดำ
เจ็บไว้จำสำนึกรู้สึกตัว
หัดมองต่ำคลำทางเสียบ้างนะ
อย่าเงยงะมองไปไกลเกินหัว
ทั้งหลักการหลักควายและหลักงัว
ไว้พันพัวต่างกันนั้นเพียงใด
เมื่อดึกดื่นผืนผ้าห่มคลุมจึงฝัน
สารพันตามเถิดประเสริฐไหน
แต่กลางวันแสกแสกมันแปลกไป
ที่เที่ยวฝันหาใครไกลเกินจริง
ฝันเกือบเอื้อม เอื้อมคว้า ว่าไม่ถึง
ไกลเกินฝัน นั้นลึกซึ้ง ซึ่งทุกสิ่ง
หากมีรัก และคิดถึง จึงแอบอิง
อยู่ที่ใจ จะวิ่ง พักพิงกัน
ล้วนทุกคน ชนต่าง หว่างความคิด
ไม่มีใคร ไหนมีสิทธิ์ ต่างจิตฝัน
ไม่มีสูง ไม่มีต่ำ ยำสัมพันธ์
ล้วนคือคน ทั้งนั้น ฉันเพื่อนเธอ....
หทัยกาญจน์
๙ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๕
ไกลเกินฝัน นั้นลึกซึ้ง ซึ่งทุกสิ่ง
หากมีรัก และคิดถึง จึงแอบอิง
อยู่ที่ใจ จะวิ่ง พักพิงกัน
ล้วนทุกคน ชนต่าง หว่างความคิด
ไม่มีใคร ไหนมีสิทธิ์ ต่างจิตฝัน
ไม่มีสูง ไม่มีต่ำ ยำสัมพันธ์
ล้วนคือคน ทั้งนั้น ฉันเพื่อนเธอ....
หทัยกาญจน์
๙ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
