[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[yaguza]

โลกนี้  คือละคร      ทุกบทตอน  ซุกซ่อนฝัน
หมุนเวียน  เปลี่ยนนิรันดร์      อัศจรรย์  เหนือบรรยาย
            
ชีวิต  อนิจจัง         ยากพร้อมพรั่ง  ดั่งใจหมาย
ประจัญ  ถึงบั้นปลาย         ก่อนวางวาย  พ่ายแพ้กาล
            
คนรวย  ก็รวยจัด      พูนสมบัติ-พัสถาน
บ้านโต  มโหฬาร         ดุจวิมาน  ปานเทวา
            
คนจน  ทนอนาถ      ขาดอำนาจ  วาสนา 
คับแค้น  แสนระอา         ทุกข์โศกา  น้ำตาคลอ
            
ชะตา  ฟ้าลิขิต        อย่าหงุดหงิด  คิดมากหนอ
เทือกเถา  ร่วมเหล่ากอ         ยังแตกคอ  มิง้อกัน
            
ดูไป  คล้ายจำอวด      ชิงประกวด  ดวจแข่งขัน
ยื้อแย่ง  เกินแบ่งปัน         ด้วยเชิงชั้น  อันบิดเบือน
            
โลกนี้  มีครบรส      ทั้งงามงด  บทเชือดเฉือน
แสงไฟ  รำไรเลือน         อาจเสมือน  เตือนชี้ทาง
            
อย่าท้อ ต่อปัญหา      จงเชิดหน้า  กล้าสะสาง
ชีวี  ที่อับปาง            คงเสริมสร้าง  คืนอย่างดี
               

 

สุนทรวิทย์

ขอเล่น เป็นพระเอก ช่วยสรรเสก อย่างถ้วนถี่
ประพันธ์ ให้ฉันที กำกับบท กำหนดไป

กล่าวความ ตามท้องเรื่อง มิยักเยื้อง มีเมืองใหญ่
ฉันหรือ ชื่ออภัย ผู้ชำนาญ การดนตรี

สีซอ ฉันก็ได้ แต่ชอบใจ ก็คือปี่
คนเขา ว่าเป่าดี เพราะปี่เรา นั้นเป่าดัง

เมียฉัน นั้นเป็นยักษ์ หล่อนหลงรัก ฉันแทบคลั่ง
วันไหน มิได้ฟัง บรรเลงปี ไม่มีนอน

เป่าบ่อย ละห้อยโหย จนล่วงโรย ไม่เหมือนก่อน
นงราม ตามอ้อนวอน เพื่อหน้ามล จึงทนเอา

ละคร ถึงตอนจบ ต้องพานพบ กับเรื่องเศร้า
เจ็บไข้ ก็ไม่เบา จึงคว้าปี่ มาตีตาย


 
......ยากูซ่า.....