โทรไปหา เธอนั้น วันสิบหน
โถหน้ามน ถิดถึง จึงเพ้อเจ้อ
พี่พะวง หลงไหล ใฝ่ละเมอ
บางครั้งเผลอ เรียกเรยา ทุกคราไป
สะอื้นอ้อน ค่อนคืน ตื่นตอนดึก
พี่เฝ้านึก ถึงหน้า อุราไหว
จิตปั่นป่วน เหมือนว่า จะขาดใจ
กินไม่ได้ ยามหลับ กลับอาวรณ์
ครั้งสุดท้าย โทรหา ผวาอก
เหมือนถูกชก ด้วยหมัด อัดกับหมอน
ผัวเธอรับ สับแหลก แจกอาภรณ์
ฉันจึงร้อน ฤทัย ไม่กล้าโทร
พี่พันก็ต่อกลอนมาอ้อนน้อง
จิตที่หมองค่อยคลายหายโมโห
ก็ยังดีพี่พันนั้นกล้าโชว์
มาคุยโวกับน้องต้องขอบคุณ
หากพี่พันเป็นหนุ่มมารุมจีบ
น้องจะรีบเปิดทางอย่างอบอุ่น
ให้พี่พันเป็นคู่อยู่เจือจุน
ไม่ต้องลุ้นคู่แข่งน้องแบ่งใจ
๑เรยา๑
จิตที่หมองค่อยคลายหายโมโห
ก็ยังดีพี่พันนั้นกล้าโชว์
มาคุยโวกับน้องต้องขอบคุณ
หากพี่พันเป็นหนุ่มมารุมจีบ
น้องจะรีบเปิดทางอย่างอบอุ่น
ให้พี่พันเป็นคู่อยู่เจือจุน
ไม่ต้องลุ้นคู่แข่งน้องแบ่งใจ
๑เรยา๑
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
