ช้ำใจมุกไม่ขำ
เธออ่านกลอนอย่างไรจึงไม่ขำ
อุตส่าห์นำมุกใหม่มาไขขาน
กว่าจะได้แต่ละครั้งคิดตั้งนาน
ไยกลับอ่านผ่านเลยทำเฉยชา
ทุกถ้อยคำอยากจะให้ตลก
จึงหยิบยกเรื่องราวอย่างเข้าท่า
ยิ้มคนเดียวยามป้อนอักษรมา
คล้ายคนบ้าเหม่อฝันนิรันดร
เห็นเธอไร้อารมณ์ขันทำฉันหม่น
จึงสับสนทุกคราอยากลาก่อน
เมื่อไม่มีคนขำต้องจำจร
เอนกายนอนเถิดเราคลายเศร้าตรม
พรุ่งนี้คิดมุกใดคงไม่ออก
เพราะช้ำชอกคล้ายพิษชีวิตขม
หมดสิทธิ์เล่นคำฮาสื่อคารม
สุดระทมสิ้นหวังกว่าดั้งแบน
ได้โปรดเถิดขำหน่อยสักน้อยหนึ่ง
ควรคิดถึงกลมเกลียวมิตรเหนียวแน่น
ฉันแค่เขียนกลอนไปอย่างไร้แกน
อยู่กลางแดนคุมขังอย่างตั้งใจ!ฯ
อริญชย์
๘/๗/๒๕๕๕
เธออ่านกลอนอย่างไรจึงไม่ขำ
อุตส่าห์นำมุกใหม่มาไขขาน
กว่าจะได้แต่ละครั้งคิดตั้งนาน
ไยกลับอ่านผ่านเลยทำเฉยชา
ทุกถ้อยคำอยากจะให้ตลก
จึงหยิบยกเรื่องราวอย่างเข้าท่า
ยิ้มคนเดียวยามป้อนอักษรมา
คล้ายคนบ้าเหม่อฝันนิรันดร
เห็นเธอไร้อารมณ์ขันทำฉันหม่น
จึงสับสนทุกคราอยากลาก่อน
เมื่อไม่มีคนขำต้องจำจร
เอนกายนอนเถิดเราคลายเศร้าตรม
พรุ่งนี้คิดมุกใดคงไม่ออก
เพราะช้ำชอกคล้ายพิษชีวิตขม
หมดสิทธิ์เล่นคำฮาสื่อคารม
สุดระทมสิ้นหวังกว่าดั้งแบน
ได้โปรดเถิดขำหน่อยสักน้อยหนึ่ง
ควรคิดถึงกลมเกลียวมิตรเหนียวแน่น
ฉันแค่เขียนกลอนไปอย่างไร้แกน
อยู่กลางแดนคุมขังอย่างตั้งใจ!ฯ
อริญชย์
๘/๗/๒๕๕๕
อ่านทีไร บอกขำ อย่างช้ำชอก
อ่านทีไร น้ำตาออก นอกตาไหล
อ่านสิบเที่ยว หัวเราะ จนท้อใจ
อ่านนานไป ขำแย่ เพราะแพ้ทาง
อย่าพึ่งเหนื่อย หน่ายเลย ฉันเคยอ่าน
อย่าพึ่งคลาน ไปนอน ตอนฟ้าสาง
เขียนทุกวัน ไม่ชืด แลจืดจาง
เขียนไปเลย ยันสว่าง กระจ่างตา
มุขไม่แป๊ก หรอกหนา อย่าใจน้อย
มุขไม่กร่อย หรอกพี่ อย่าหนีหน้า
แค่มุขเล็ก เด็กเด็ก เท่านั้นนา
ทีหลังหา มุขใหม่ ใหญ่กว่าเดิม
แซวเล่นจ้า