นั่งจับเจ่าเฝ้าเพียงเสียงเรียกสาย
โทรจากชายเคยโทรโชว์น้ำเสียง
ห่างหายไปไร้แม้แต่สำเนียง
เหลือแค่เพียงโทรศัพท์กับเหงาใจ
หรือเธอเปลี่ยนหญิงใหม่โทรไปหา
จึงร้างลาจากฉันพาหวั่นไหว
หลายวันขาดสายเข้าเหงาหทัย
จึงสงสัยไร้สัญญาณวันผ่านมา
หยิบขึ้นดูรู้ได้มิไร้คลื่น
ทรวงสะอื่นขาดเบอร์เธอโทรหา
เช็คข้อความตามดูอยู่ทุกครา
แอบคิดว่าเธอคงส่งข้อความ
ในห้วงจิตคิดหาถึงสาเหตุ
เธอหมดเจตน์หมดใจจะไต่ถาม
คงมีหญิงคนใหม่ให้ติดตาม
ปล่อยฉันคลั่งนั่งยามเฝ้าคอยเธอ
๑เรยา๑
โทรจากชายเคยโทรโชว์น้ำเสียง
ห่างหายไปไร้แม้แต่สำเนียง
เหลือแค่เพียงโทรศัพท์กับเหงาใจ
หรือเธอเปลี่ยนหญิงใหม่โทรไปหา
จึงร้างลาจากฉันพาหวั่นไหว
หลายวันขาดสายเข้าเหงาหทัย
จึงสงสัยไร้สัญญาณวันผ่านมา
หยิบขึ้นดูรู้ได้มิไร้คลื่น
ทรวงสะอื่นขาดเบอร์เธอโทรหา
เช็คข้อความตามดูอยู่ทุกครา
แอบคิดว่าเธอคงส่งข้อความ
ในห้วงจิตคิดหาถึงสาเหตุ
เธอหมดเจตน์หมดใจจะไต่ถาม
คงมีหญิงคนใหม่ให้ติดตาม
ปล่อยฉันคลั่งนั่งยามเฝ้าคอยเธอ
๑เรยา๑
โทรไปหา เธอนั้น วันสิบหน
โถหน้ามน ถิดถึง จึงเพ้อเจ้อ
พี่พะวง หลงไหล ใฝ่ละเมอ
บางครั้งเผลอ เรียกเรยา ทุกคราไป
สะอื้นอ้อน ค่อนคืน ตื่นตอนดึก
พี่เฝ้านึก ถึงหน้า อุราไหว
จิตปั่นป่วน เหมือนว่า จะขาดใจ
กินไม่ได้ ยามหลับ กลับอาวรณ์
ครั้งสุดท้าย โทรหา ผวาอก
เหมือนถูกชก ด้วยหมัด อัดกับหมอน
ผัวเธอรับ สับแหลก แจกอาภรณ์
ฉันจึงร้อน ฤทัย ไม่กล้าโทร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
