ชีวิตเกิดมาแสนอาภัพ
ไร้ทรัพย์อับจนไร้คนห่วง
โดดเดี่ยวระกำชอกช้ำทรวง
ติดบ่วงลมปากยากแก้ตัว
คนเขาประณามเฝ้าหยามเหยียด
รังเกียจตราหน้าด่ากันมั่ว
ว่าเป็นกระสือลือว่าชัวร์
น่ากลัวนักหนาไม่กล้ามอง
ทั้งเจ็บทั้งไข้ทั้งผ่ายผอม
แก่หง่อมหงอยเหงาเศร้าหม่นหมอง
หิวจนอกไหม้ไส้พอง
จำต้องเดินหน้าออกหากิน
ตกเย็นแดดร่มเดินห่มผ้า
ลอยมาเล้าไก่เพราะได้กลิ่น
เข้ามุม มืดเลย อย่างเคยชิน
หวานลิ้นฟาดไก่สบายพุง
--ณัชชา--
[/quote]ไร้ทรัพย์อับจนไร้คนห่วง
โดดเดี่ยวระกำชอกช้ำทรวง
ติดบ่วงลมปากยากแก้ตัว
คนเขาประณามเฝ้าหยามเหยียด
รังเกียจตราหน้าด่ากันมั่ว
ว่าเป็นกระสือลือว่าชัวร์
น่ากลัวนักหนาไม่กล้ามอง
ทั้งเจ็บทั้งไข้ทั้งผ่ายผอม
แก่หง่อมหงอยเหงาเศร้าหม่นหมอง
หิวจนอกไหม้ไส้พอง
จำต้องเดินหน้าออกหากิน
ตกเย็นแดดร่มเดินห่มผ้า
ลอยมาเล้าไก่เพราะได้กลิ่น
เข้ามุม มืดเลย อย่างเคยชิน
หวานลิ้นฟาดไก่สบายพุง
--ณัชชา--
ไก่ดิบ ณัชจ๋า อย่าได้แตะ
ชำแหละ แล้วสับ ก่อนจับหุง
กินได้ ไม่อ้วก สะดวกพุง
ปรับปรุง เสียใหม่ พี่ใคร่เตือน
กระสือ ยุคใหม่ ไม่ประมาท
พยาธิ ระบาด อยู่กลาดเกลื่อน
เชื่อพี่ ดีแน่ ห้ามแชเชือน
ผีเรือน เพื่อนยาก บอกฝากมา
สุนทรวิทย์